Ethel Cain (piosenkarka)

Ethel Kain (2022)

Hayden Silas Anhedönia (ur. 24 marca 1998 w Tallahassee w Stanach Zjednoczonych ), znany pod pseudonimem Ethel Cain , to amerykańska piosenkarka i autorka tekstów .

W połowie 2017 roku Cain zaczął eksperymentować z eteryczną muzyką inspirowaną chorałami gregoriańskimi . Po wydaniu różnych mixtape'ów i EP -ek na platformach streamingowych pod nazwą White Silas , a także na stronach takich jak SoundCloud i Tumblr , zwróciła się w stronę bardziej alternatywnego brzmienia i zaczęła używać nazwy Ethel Cain w połowie 2019 roku. ^[1] Muzyka Caina porusza tematy nostalgiczne i południowogotyckie , takie jak bieda , narkomania ,Przemoc domowa , śmierć i trauma międzypokoleniowa . Ich muzyka kojarzy się z gatunkami ambient , eterycznego , alternatywnego rocka i dream popu .

życie [ edytuj | edytuj źródło ]

Cain dorastał w hrabstwie Taylor na Florydzie . Urodziła się w rodzinie baptystów , jej ojciec był diakonem i od najmłodszych lat działała w chórze . Opuściła kościół w wieku 16 lat po tym, jak w wieku 12 lat ujawniła się jako gej do swojej rodziny . W swoje 20. urodziny publicznie ujawniła się jako kobieta trans . ^[2]

Mieszkała przez jakiś czas w opuszczonym kościele w małym miasteczku w Indianie , a teraz mieszka w Daleville w południowo -wschodniej Alabamie . ^[3]

Kariera muzyczna [ edytuj | edytuj źródło ]

2017 do 2019: Początek kariery [ edytuj | edytuj źródło ]

W 2017 roku, rozważając zapisanie się do szkoły filmowej na Florida State University , Cain zaczął eksperymentować z oprogramowaniem GarageBand , aby stworzyć pogłosową, inspirowaną chórem muzykę. W latach 2017-2018 publikowała swoje prace pod nazwą White Silas i Atlas w wąskim gronie przyjaciół i obserwujących na Twitterze i Instagramie . Po wydaniu swojego debiutanckiego singla Bruises jako Ethel Cain w 2019 roku, poznała kanadyjską piosenkarkę Nicole Dollanganger za pośrednictwem mediów społecznościowych i otworzyła dla Dollanganger na swoim łóżku w kształcie sercawycieczka po Chicago .

We wrześniu 2019 roku wydała niewielką kolekcję piosenek zatytułowaną Carpet Bed , swoją pierwszą EPkę pod pseudonimem Cain.

W grudniu 2019 roku, po wydaniu jej EPki Golden Age , dołączyła do niej piosenkarka Wicca Phase Springs Eternal , która chwaliła Cain za jej „dojrzałe pisanie piosenek i zrozumienie melodii”. ^[4]

2020 i 2021: Inbred [ edytuj | edytuj źródło ]

W styczniu 2020 roku Cain spotkał rapera Lil Aarona z rekomendacji Wicca Phase Springs Eternal . Podczas koncertu z Girlfiend, Edith Underground i Lil Bo Weep w Los Angeles , Cain został zaproszony przez Aarona na spotkanie z wydawcą Prescription Songs i wkrótce potem podpisał z nimi kontrakt.

Po wybuchu pandemii COVID-19 Kain musiał pozostać w domu na kwarantannie . W sierpniu 2020 roku przeniosła się z Florydy do kościoła pod Richmond w stanie Indiana , gdzie nagrała swoją pierwszą EP-kę jako już niezależną wokalistkę zatytułowaną Inbred . Napisana, wyprodukowana i zmiksowana w całości przez Caina EPka była odejściem od ciężkiego dream-popowego brzmienia Golden Age i krokiem w kierunku czystszego, bardziej inspirowanego alt-rockiem brzmienia.

W lutym 2021 Cain wydała swój pierwszy singiel w ramach nowego kontraktu płytowego zatytułowanego Michelle Pfeiffer z udziałem Lil Aarona. ^[5] Piosenka miała swoją premierę w Paper Mag i została zrecenzowana na Pitchfork , Billboard , Nylon i The Fader . Zapowiedziała trzecią EP-kę zatytułowaną Inbred , która zawiera współpracę z Wicca Phase Springs Eternal. Drugi singiel, Crush , ukazał się 18 marca, a trzeci, Unpunishable , miał premierę w Apple Music Radio 1 15 kwietnia 2021 r. z udziałem Zane'a Lowe'a .

2022: Córka kaznodziei [ edytuj | edytuj źródło ]

17 marca 2022 Cain wydała singiel Gibson Girl , a następnie zapowiedziała swój debiutancki album Preacher's Daughter , który ukazał się 12 maja 2022 roku. Album został wydany przez ich własną wytwórnię Daughters of Cain i zawiera 13 piosenek. ^[6]

Dyskografia [ edytuj | edytuj źródło ]

Albumy studyjne [ edytuj | edytuj źródło ]

• Córka kaznodziei (2022)

EP [ edytuj | edytuj źródło ]

• Łóżko dywanowe (2019)
• Złoty Wiek (2019)
• Wsobny (2021)

single [ edytuj | edytuj źródło ]

• Michelle Pfeiffer (2021)
• Miażdżenie (2021)
• Bezkarny (2021)
• Za każdym razem (2022) ^[7]
• Dziewczyny Gibsona (2022)
• Obcy (2022)
• Amerykańska nastolatka (2022)

Linki internetowe [ edytuj | edytuj źródło ]

Commons : Ethel Cain  - Kolekcja obrazów, filmów i plików audio

• Oficjalna strona
• Ethel Cain w Discogs
• Ethel Cain w MusicBrainz
• Ethel Cain w laut.de

Notatki [ Edytuj | edytuj źródło ]

1. ↑ Ewangelia według Ethel Kaina. W: Underdogs Underdogs. 30 marca 2020, dostęp 20 maja 2022 (język angielski). 
2. ↑ Ryan Dombal, Ethel Cain nie boi się ciemności. W: Widły . 20 kwietnia 2021, dostęp 20 maja 2022 (język angielski). 
3. ↑ Joe Coscarelli: Najsłynniejsza dziewczyna w Waffle House. W: The New York Times . 11 maja 2022, zarchiwizowane z oryginału 20 maja 2022 ; obejrzano 21 maja 2022 (w języku angielskim). 
4. ↑ Andrew Sacher: Wicca Phase mówi nam o swoich 10 najlepszych płytach w 2019 roku; rozpoczyna się trasa z Glitterer, Creeks, Anxious. W: Brooklyn Vegan. 5 grudnia 2019, dostęp 20 maja 2022 (język angielski). 
5. ↑ Matthew Kent: Ethel Cain zastanawia się nad wolnością LA nowym, odkrywczym singlem „Michelle Pfeiffer”. W: Najlepsze dopasowanie. 11 lutego 2021, dostęp 20 maja 2022 (w języku angielskim). 
6. ↑ Evan Minsker: Ethel Cain zapowiada debiutancki album Córka kaznodziei, udostępnia nową piosenkę: Posłuchaj. W: Widły . 17 marca 2022, dostęp 20 maja 2022 (język angielski). 
7. ↑ Pojedynczy Spotify